تأثیر آرایش کاشت و تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد هیبرید های سان-۳۶ آفتابگردان

این آزمایش به منظور ارزیابی تأثیر فاصله ردیـف کاشت و فاصله بـوته در روی ردیف کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد آفتابگردان، هیبرید های سان-36، در بهار 1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان با آرایش کرت های یکبار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاصله ردیـف کاشت (60 و 75 سانتی متـر) به عنـوان فاکتور اصلی و فاصله بـوته در روی ردیف کاشت (12، 14، 16 و 18 سانتی متر) به عنوان فاکتور فرعی منظور گردیدند. نتایج نشان داد که با افزایش فاصله ردیـف کاشت، تعداد دانه در طبق و وزن هـزار دانه افزایش یـافت، ولی این افزایش معنی دار نبود. عملکرد دانه هر بوته با افزایش فاصله ردیـف کاشت به طور معنی داری افزایش یافت. با افزایش فاصله ردیف کاشت، عملکرد دانه در واحد سطح کاهش یافت که این کاهش معنی-دار بود. درصد روغن نیز با افزایش فاصله ردیف کاشت افزایش پیدا کرد. عملکرد روغن در واحد سطح نیز با افزایش فاصله ردیف کاشت کاهش یافت. تعداد دانه در طبق، وزن هـزار دانه و عملکـرد دانـه هر بوتـه با کـاهش فـاصله بوتـه از 18 به 12 سانتی متر به طور معنی داری کـاهش یـافت. درصد روغـن نیز با کاهش فاصله بوته از 18 به 12 سانتی متر کاهش یافت. با کاهش فـاصله بوته از 18 به 12 سانتی متر، عملکرد دانه در واحد سطح به طور معنی داری کاهش یافت. عملکرد روغن در واحد سطح نیز با کاهش فـاصله بوته از 18 به 12 سانتی متر کاهش یـافت. براساس نتایج این مطالعه، ترکیب فـاصله ردیف کاشت 60 سانتی متر و فاصله بوته در روی ردیف کاشت 14 سانتی متر (تراکم 9/11 بوته در مترمربع) ممکن است برای دستیابی به حداکثر عملکرد آفتابگردان، هیبرید های سان-36 (5047 کیلوگرم در هکتار) در شرایط مشابه با مطالعه حاضر مناسب باشد.